نوارگوش: راهنمای کامل و کاربردی در ارزیابی شنوایی

نوار گوش یا ادیوگرام یکی از مهمترین ابزارهای تشخیص شنوایی است که توسط متخصصین شنوایی شناسی و گوش و حلق و بینی استفاده می شود.

 با استفاده از نوارگوش می توان میزان شنوایی فرد را اندازه گیری کرد و انواع کم شنوایی را شناسایی نمود. این ابزار نقش حیاتی در پیشگیری و درمان مشکلات شنوایی دارد و به پزشکان و شنوایی شناسان کمک می کند تا درمان مناسب را تجویز کنند.

 در این مقاله از بیمارستان به بررسی کامل نوار گوش، کاربردها، نحوه انجام آزمایش و تفسیر نتایج آن پرداخته می شود.

نوارگوش چیست؟

نوار گوش یک نمودار گرافیکی است که میزان شنوایی فرد را در فرکانس های مختلف نمایش می دهد. این نمودار با استفاده از تست های شنوایی ساخته می شود و نشان می دهد فرد در هر فرکانس چه سطح صدایی را می تواند بشنود. نوارگوش معمولا به صورت یک منحنی یا نمودار رسم می شود که محور افقی آن فرکانس های صوتی و محور عمودی آن شدت صدا است.

آزمایش نوارگوش به پزشک کمک می کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد و نوع آن را مشخص کند. کم شنوایی می تواند حسی عصبی، انتقالی یا ترکیبی باشد و هر نوع کم شنوایی درمان و مداخلات متفاوتی دارد.

کاربردهای نوارگوش

نوارگوش در بسیاری از موارد کاربرد دارد و اطلاعات مهمی در مورد وضعیت شنوایی فرد ارائه می دهد. مهمترین کاربردهای نوارگوش عبارتند از:

• تشخیص کم شنوایی: نوار گوش میزان شنوایی در فرکانس های مختلف را مشخص می کند و نوع کم شنوایی را نشان می دهد.
• پیگیری درمان: در بیماران با کم شنوایی، نوارگوش برای ارزیابی تاثیر درمان یا استفاده از سمعک استفاده می شود.
• غربالگری شنوایی: نوار گوش در کودکان و افراد در معرض صداهای بلند به عنوان تست غربالگری استفاده می شود.
• ارزیابی آسیب شغلی یا محیطی: افرادی که در محیط های پر سر و صدا کار می کنند، با نوارگوش می توانند سلامت شنوایی خود را بررسی کنند.

انواع نوارگوش

نوار گوش یا ادیوگرام ابزاری مهم در ارزیابی شنوایی است و انواع مختلفی دارد که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. اصلی ترین انواع نوارگوش عبارتند از:

نوار گوش هوا

نوا گوش هوا رایج ترین نوع نوارگوش است که شنوایی فرد را از طریق هدفون و ارائه صدا در فرکانس های مختلف اندازه گیری می کند. این نوع نوار گوش میزان شنوایی در گوش راست و چپ را جداگانه نشان می دهد و برای تشخیص کم شنوایی حسی عصبی و انتقالی استفاده می شود.

نوار گوش استخوانی

 در این نوع به جای ارائه صدا از طریق هوا، ارتعاشات صدا را از طریق استخوان جمجمه به گوش داخلی منتقل می کند. این نوع نوار گوش به دندانپزشکان و شنوایی شناسان کمک می کند تا کم شنوایی انتقالی را از کم شنوایی حسی عصبی تمایز دهند.

اگر نوار گوش استخوانی شنوایی نرمال را نشان دهد اما نوارگوش هوا کاهش شنوایی داشته باشد، مشکل اغلب انتقالی است.

نوار گوش ترکیبی

 در مواردی استفاده می شود که بیمار هم کم شنوایی حسی عصبی و هم کم شنوایی انتقالی داشته باشد. این نوار گوش شامل ترکیبی از تست هوا و استخوان است و به صورت کامل وضعیت شنوایی را نشان می دهد.

نوار  گوش کودکان

انواع دیگر نوارگوش شامل نوارگوش مخصوص کودکان و نوارگوش الکترونیکی یا دیجیتال هستند. نوارگوش کودکان با بازی و تحریک های صوتی جذاب انجام می شود تا کودک همکاری کند. نوار گوش دیجیتال با دقت بالاتر و ثبت دقیق داده ها امکان تحلیل کامل تر را فراهم می کند.

شناخت انواع نوارگوش به پزشک و شنوایی شناس کمک می کند تا کم شنوایی را دقیق تشخیص دهند و بهترین درمان را انتخاب کنند. استفاده منظم از نوارگوش به خصوص در کودکان، سالمندان و افراد در معرض صداهای بلند برای حفظ سلامت شنوایی ضروری است.

نحوه انجام تست نوار گوش

تست نوار گوش معمولا توسط شنوایی شناس انجام می شود و مراحل آن شامل موارد زیر است:

آماده سازی بیمار

پیش از انجام تست، بیمار باید در محیط آرام قرار گیرد و از سروصداهای محیطی دور باشد. در کودکان ممکن است از روش های بازی گونه برای جذب توجه آنها استفاده شود.

انجام تست شنوایی

در این مرحله از هدفون برای ارائه صداهای مختلف در فرکانس و شدت های متفاوت استفاده می شود. بیمار باید هرگاه صدا را شنید، اعلام کند. این پاسخ ها توسط دستگاه ثبت می شود.

رسم نمودار نوار گوش

پس از جمع آوری داده ها، میزان شنوایی در هر فرکانس روی نمودار رسم می شود. محور افقی فرکانس ها و محور عمودی شدت صدا را نشان می دهد. خطوط نمودار نشان دهنده حداقل شدت صدا است که فرد قادر به شنیدن آن می باشد.

انواع کم شنوایی در نوار گوش

نوار گوش می تواند نوع کم شنوایی را مشخص کند. انواع کم شنوایی عبارتند از:

کم شنوایی حسی عصبی

 ناشی از آسیب به سلول های مویی گوش داخلی یا عصب شنوایی است. در نوارگوش معمولا کاهش شنوایی در تمام فرکانس ها دیده می شود.

کم شنوایی انتقالی

ناشی از مشکلات گوش میانی مانند جرم گوش، مایع پشت پرده یا مشکلات استخوانچه های گوش است. در نوارگوش کاهش شنوایی بیشتر در فرکانس های پایین دیده می شود.

کم شنوایی ترکیبی

 ترکیبی از کم شنوایی حسی عصبی و انتقالی است و در نوارگوش کاهش شنوایی در فرکانس های مختلف مشاهده می شود.

تفسیر نوار گوش

تفسیر نوارگوش توسط متخصص شنوایی شناسی انجام می شود و شامل بررسی میزان شنوایی در فرکانس های مختلف است. معیارهای مهم در تفسیر نوار گوش عبارتند از:

• آستانه شنوایی: کمترین شدت صدا که فرد قادر به شنیدن آن است.
• الگوی منحنی: شکل نمودار می تواند نشان دهنده نوع کم شنوایی باشد.
• تفاوت بین گوش ها: بررسی تفاوت بین گوش چپ و راست در تشخیص مشکلات یکطرفه مهم است.

نکات مهم در استفاده از نوارگوش

• تست نوار گوش باید در محیط آرام انجام شود تا نتایج دقیق باشد.
• افراد در معرض سر و صدای بلند باید به صورت دوره ای تست شوند تا کم شنوایی زودهنگام تشخیص داده شود.
• کودکان و سالمندان به تست نوارگوش نیاز بیشتری دارند زیرا شنوایی آنها حساس تر است.
• پیگیری منظم نتایج باعث می شود درمان مناسب به موقع شروع شود.

نتیجه گیری

نوار گوش یا ادیوگرام ابزاری ضروری در ارزیابی شنوایی است که به پزشکان و شنوایی شناسان کمک می کند کم شنوایی را تشخیص دهند و نوع آن را تعیین کنند. استفاده منظم از نوارگوش می تواند سلامت شنوایی را در کودکان، بزرگسالان و سالمندان حفظ کند و از بروز مشکلات شنوایی جدی جلوگیری نماید. رعایت نکات ایمنی، انجام تست دوره ای و پیگیری نتایج باعث می شود درمان به موقع انجام شود و کیفیت زندگی فرد حفظ گردد.